1 | Aba | Türkçe | Kız | Aba | 1. Abla. 2. Anne. |
2 | Abaca | Türkçe | Kız | Abaca | Abla veya anneye benzeyen. |
3 | Abacan | Türkçe+Farsça | Kız | Abacan | “Canım anneciğim, sevgili anneciğim ” anlamında kullanılan bir ad. |
4 | Abaç | Türkçe | Kız | Abaç | Annesine benzeyen. |
5 | Abay | Türkçe | Erkek | Abay | 1. Beceri. 2. Seziş, anlayış. 3. Büyük erkek kardeş. |
6 | Abayhan | | Erkek | Abayhan | Abay+han. |
7 | Abaza | Türkçe | Kız | Abaza | 1. Kuzeybatı Kafkasya’da yaşayan bir halk.2. Bu halka mensup olan kimse. |
8 | Abbas | Arapça | Erkek | Abbas | 1. Aslan. 2. Sert, çatık kaşlı kimse. |
9 | Abdal | Arapça | Erkek | Abdal | 1. Gezgin derviş.2. Dilenci kılıklı, üstü başı perişan kimse. |
10 | Abdi | Arapça | Erkek | Abdi | Kullukla, kölelikle ilgili. |
11 | Abdullah | Arapça | Erkek | Abdullah | Tanrı’nın kulu. |
12 | Abdurrahman | Arapça | Erkek | Abdurrahman | Rahmet sahibi olan Tanrı'nın kulu. |
13 | Abdülâlim | Arapça | Erkek | (abdüla:lim) | En iyi bilen Tanrı'nın kulu. |
14 | Abdülazim | Arapça | Erkek | Abdülazim | Büyük, ulu olan Tanrı'nın kulu |
15 | Abdülaziz | Arapça | Erkek | Abdülaziz | En yüce, en değerli olan Allah'ın kulu. |
16 | Abdülbaki | Arapça | Erkek | (abdülba:ki:) | Her zaman var olan Tanrı'nın kulu |
17 | Abdülbari | Arapça | Erkek | (abdülba:ri:) | Yaratan, yaratıcı olan Tanrı'nın kulu. |
18 | Abdülbasir | Arapça | Erkek | (abdülbasi:r) | Her şeyi görüp anlayan Tanrı'nın kulu. |
19 | Abdülbasit | Arapça | Erkek | (abdülba:sit) | Rızkı yayıp bollaştıran Tanrı'nın kulu. |
20 | Abdülcabbar | Arapça | Erkek | Abdülcabbar | bk. Abdülcebbar |
21 | Abdülcebbar | Arapça | Erkek | Abdülcebbar | Zorlayıcı güce sahip olan Tanrı'nın kulu. |
22 | Abdülcelil | Arapça | Erkek | Abdülcelil | En yüce olan Tanrı'nın kulu |
23 | Abdülcemal | Arapça | Erkek | Abdülcemal | Güzellikleri kendinde toplayan Tanrı'nın kulu. |
24 | Abdülcevat | Arapça | Erkek | Abdülcevat | Cömert olan Tanrı'nın kulu. |
25 | Abdülezel | Arapça | Erkek | Abdülezel | Ezelden beri var olan Tanrı'nın kulu. |
26 | Abdülferit | Arapça | Erkek | Abdülferit | Tek, eşsiz olan Tanrı'nın kulu. |
27 | Abdülfettah | Arapça | Erkek | Abdülfettah | Gizli şeyleri açığa çıkaran Tanrı'nın kulu. |
28 | Abdülgaffar | Arapça | Erkek | Abdülgaffar | Kullarının günahlarını bağışlayan Tanrı'nın kulu. |
29 | Abdülgaffur | Arapça | Erkek | Abdülgaffur | bk. Abdülgafur |
30 | Abdülgafur | Arapça | Erkek | Abdülgafur | Suç bağışlayan, merhamet eden Tanrı'nın kulu. |
31 | Abdülgani | Arapça | Erkek | (abdülgani:) | Varlıklı, cömert olan Tanrı'nın kulu. |
32 | Abdülhadi | Arapça | Erkek | (abdülha:di:) | Doğru yolu gösteren Tanrı'nın kulu. |
33 | Abdülhak | Arapça | Erkek | Abdülhak | Tanrı'nın kulu. |
34 | Abdülhakim | Arapça | Erkek | Abdülhakim | Her şeyi bilen Tanrı'nın kulu. |
35 | Abdülhalik | Arapça | Erkek | (abdülha:lik) | Yaratan, yoktan var eden Tanrı'nın kulu. |
36 | Abdülhalim | Arapça | Erkek | Abdülhalim | İyi ve yumuşak huylu Tanrı'nın kulu. |
37 | Abdülhamit | Arapça | Erkek | Abdülhamit | Herkesçe övülen Tanrı'nın kulu. |
38 | Abdülkadir | Arapça | Erkek | Abdülkadir | Kudretli ve güçlü olan Tanrı'nın kulu. |
39 | Abdülkahhar | Arapça | Erkek | abdülkahha:r | Kahredici, yok edici gücü olan Tanrı'nın kulu. |
40 | Abdülkerim | Arapça | Erkek | Abdülkerim | Kerem sahibi, cömert, ulu olan Tanrı'nın kulu. |
41 | Abdüllâtif | Arapça | Erkek | Abdüllâtif | Bağışta bulunan Tanrı'nın kulu |
42 | Abdülmecit | Arapça | Erkek | Abdülmecit | Şan ve şeref sahibi, ulu olan Tanrı'nın kulu. |
43 | Abdülmelik | Arapça | Erkek | Abdülmelik | Evrene hükümdar olan Tanrı'nın kulu |
44 | Abdülmennan | Arapça | Erkek | Abdülmennan | Lütuf ve ihsan sahibi olan Tanrı'nını kulu |
45 | Abdülmetin | Arapça | Erkek | Abdülmetin | Sonsuz sağlamlığa, dayanıklılığa, güce sahip olan Tanrı'nın kulu |
46 | Abdülnasır | Arapça | Erkek | (abdülna:sır) | Yardımcı olan, yardım eden Tanrı'nın kulu |
47 | Abdülvahap | Arapça | Erkek | Abdülvahap | İhsanı bol olan Tanrı'nın kulu. |
48 | Abdülvahit | Arapça | Erkek | (abdülva:hit) | Tek ve eşsiz olan Tanrı'nın kulu. |
49 | Abdürrahim | Arapça | Erkek | Abdürrahim | Merhametli, esirgeyen, koruyan Tanrı'nın kulu. |
50 | Abdürrahman | | Erkek | Abdürrahman | bk. Abdurrahman |
51 | Abdürrauf | Arapça | Erkek | Abdürrauf | Çok merhamet eden, esirgeyen Tanrı'nın kulu. |
52 | Abdürreşit | Arapça | Erkek | Abdürreşit | Doğru yolu gösteren Tanrı'nın kulu. |
53 | Abdürrezzak | Arapça | Erkek | Abdürrezzak | Tüm yaratıklara rızkını veren Tanrı'nın kulu. |
54 | Abdüssamet | Arapça | Erkek | Abdüssamet | Kimseye ve hiçbir şeye ihtiyacı olmayan Tanrı'nın kulu. |
55 | Abdüssami | Arapça | Erkek | Abdüssami | Her şeyi duyan, yüce Tanrı'nın kulu. |
56 | Abdüsselâm | Arapça | Erkek | Abdüsselâm | Barışçı olan Tanrı'nın kulu. |
57 | Abdüssemi | Arapça | Erkek | Abdüssemi | Her şeyi işiten, duyan Tanrı'nın kulu. |
58 | Abdüssettar | Arapça | Erkek | Abdüssettar | Günahları örten, gizleyen Tanrı'nın kulu. |
59 | Abdüzzeki | Arapça | Erkek | Abdüzzeki | Anlayışlı, zeki olan Tanrı'nın kulu. |
60 | Abgül | Farsça | Kız | (a:bgül) | Su gibi berrak ve duru olan gül. |
61 | Abher | Arapça | Kız | Abher | 1. Nergis çiçeği. 2. Yasemin. 3. Dolu kap. |
62 | Abıhayat | Farsça+Arapça | Kız | (a:bıhayat) | Hayat suyu, içene sonsuz yaşam sağlayan efsanevi su. |
63 | Abır | Türkçe | Erkek | Abır | 1. Namus, şeref, haysiyet. 2. Utanma, hicap, hayâ. |
64 | Abıru | Farsça | Kız | (a:bıru:) | 1. Yüz suyu. 2. Irz, namus, şeref, haysiyet. |
65 | Abid | Arapça | Erkek | (a:bid) | bk. abit |
66 | Abide | Arapça | Kız | (a:bide) | 1. Anıt. 2. Önemi ve değeri çok olan yapıt.3. İbadet eden, tapan kul. |
67 | Abidin | Arapça | Erkek | (a:bidin) | İbadet eden, tapan kullar. |
68 | Abil | Arapça | Erkek | (a:bil) | Koyun, at ve deve gibi hayvanlara iyi bakan kimse. |
69 | Abir | Arapça | Erkek | (abi:r) | Güzel koku, misk. |
70 | Abit | Arapça | Erkek | (a:bit) | İbadet eden, tapan kul. |
71 | Abiye | Arapça | Kız | (a:biye) | 1. Güzel, zarif, ince. 2. Yüzünü örtü ile örten utangaç kadın. |
72 | Ablak | Türkçe | Erkek | Ablak | 1. Yüzü güzel, parlak, yakışıklı. 2. Sevimli. 3. Yayvan ve toplu yüz. 4. Çok beyaz. 5. Siyahlı beyazlı. 6. Geniş, enli. 7. Ceviz ağacının mobilya yapmaya yarar iç kısmı. 8. Ağaçların dayanıklı kısmı. 9. Yaban armudu, ahlat. 10. İyice olgunlaşmamış üzüm. |
73 | Abraş | Arapça | Erkek | Abraş | 1. Çilli, çopur yüzlü, sarı saçlı, açık renkli gözlü adam. 2. Doru at. 3. Alaca bulaca, karışık renkli. 4. Tedirgin edici, obur. 5. Çarpık, eğri. |
74 | Abruy | Farsça | Kız | (a:bru:y) | 1. Yüz suyu. 2. Irz, namus, şeref, haysiyet. |
75 | Abuşka | Türkçe | Erkek | Abuşka | 1. Kadının kocası, eş. 2. Yaşlı, sözü dinlenen kimse. |
76 | Abuzer | Arapça+Farsça | Erkek | Abuzer | Altın suyu. |
77 | Abuzettin | Arapça | Erkek | Abuzettin | İzzettin'in babası. |
78 | Aca | Türkçe | Erkek | Aca | 1. Amca. 2. Abla. 3. Anneanne, nine. 4. Güçlü kuvvetli, başladığı işi bitiren. 5. Büyük. 6. Derelerin içinde yetişen, basit yapraklı, kırmızı çiçekli, güzel kokulu bir çalı. |
79 | Acabay | Türkçe | Erkek | Acabay | Aca ve bay sözlerinden oluşan bir ad. |
80 | Acabey | Türkçe | Erkek | Acabey | Aca ve bey sözlerinden oluşan bir ad. |
81 | Acahan | Türkçe | Erkek | Acahan | Aca ve han sözlerinden oluşan bir ad. |
82 | Acar | Türkçe | Erkek | Acar | 1. Kuvvetli, güçlü, dinç. 2. Çevik, atılgan, kabına sığmaz. 3. Gözü pek, yiğit, cesur, kabadayı, yılmaz, 4. Hoş, sevimli yüzlü (kimse). 5. Yeni. 6. Taze. 7. Şişman, etli, semiz. 8. Çalışkan, becerikli. 9. Açıkgöz, zeki. 10. Çapkın. 11. Bir çeşit zehirli o |
83 | Acaralp | Türkçe | Erkek | Acaralp | Yiğit, becerikli, cesur kişi. |
84 | Acarbegüm | Türkçe | Kız | Acarbegüm | Güzel yüzlü hanımefendi, sevimli hanımefendi. |
85 | Acarbey | Türkçe | Erkek | Acarbey | Güçlü, cesur, atılgan, becerikli kimse. |
86 | Acarbike | Türkçe | Kız | Acarbike | bk.Acarbüke |
87 | Acarbüke | Türkçe | Kız | Acarbüke | Güzel yüzlü hanım, sevimli hanım. |
88 | Acarer | Türkçe | Erkek | Acarer | Güçlü, becerikli, gözü pek kimse. |
89 | Acarhatun | Türkçe | Kız | Acarhatun | Güzel yüzlü hatun, sevimli hatun. |
90 | Acarkan | Türkçe | Erkek | Acarkan | Gözü pek, atılgan, cesur, nitelikli kimse. |
91 | Acarkatun | Türkçe | Kız | Acarkatun | bk. Acarhatun. |
92 | Acarman | Türkçe | Erkek | Acarman | Çevik, becerikli, girişken insan. |
93 | Acaröz | Türkçe | Erkek | Acaröz | Özünde yiğitlik, cesaret, doğruluk, beceriklilik nitelikleri taşıyan kimse. |
94 | Acarsoy | Türkçe | Erkek | Acarsoy | Yiğit, güçlü bir soydan gelen kimse. |
95 | Acartürk | Türkçe | Erkek | Acartürk | Güçlü, korkusuz, yiğit Türk. |
96 | Acatay | | Erkek | Acatay | Aca ve tay sözlerinden oluşan bir ad. |
97 | Acıdaş | Türkçe | Erkek | Acıdaş | Acıya ortak olan, dost. |
98 | Aclan | Arapça | Erkek | Aclan | Hızlı, çabuk, telaşlı kimse. |
99 | Acun | Türkçe | Erkek | Acun | 1. Dünya. 2. Varlık. |
100 | Acunal | Türkçe | Erkek | Acunal | Dünyayı fethet dünyaya yayıl" anlamında kullanılan bir ad. |