| 301 | ardından sapan taşı yetişmez | çok hızlı koşuyor. |
| 302 | arı bal alacak çiçeği bilir | işini bilen kimse nereye başvuracağını bilir. |
| 303 | arı bey olan kovana üşer | halk, kendisine önderlik edecek kişinin çevresinde toplanır. |
| 304 | arı gibi eri olanın dağ kadar yeri olur | çalışkan kişileri olan aile ve toplumlar her yerde bol kazanç elde ederler. |
| 305 | arı kızdıranı sokar | kişi, sonunda öleceğini de bilse kendisini sinirlendirene saldırır. |
| 306 | arı söğüdü, akıllı öğüdü sever | herkes işine yarayan şeyi benimser. |
| 307 | arığa su gelene kadar kurbağanın gözü patlar | yapılması geciken iyilikler, bekleyenleri sıkıntı içinde bırakır. |
| 308 | arık ata kuyruğu da yüktür | güçsüz kişi, kimseye yardım edecek durumda değildir. |
| 309 | arık etten yağlı tirit olmaz | değersiz kişiden yararlı iş, verimsiz tarladan bol ürün beklenmez. |
| 310 | arık öküze bıçak olmaz (çalınmaz) | 1) güçsüz kimseyi ezmek yiğitlik değildir 2) kendisinden yararlanılamayacak kişiye yararlanmak amacıyla eziyet edilmemelidir. |
| 311 | arife günü yalan söyleyenin (oruç yiyenin) bayram günü yüzü kara çıkar (olur) | bir sözün yalan olduğu çabuk anlaşılır ve söyleyen toplum içinde utanılacak bir duruma düşer. |
| 312 | arkadaşını söyle, kim olduğunu söyleyeyim | kişi kendisine uygun kimselerle arkadaşlık kuracağı için arkadaşını tanıdığımızda o kişinin de kimliğini öğrenmiş oluruz. |
| 313 | arlı arından, huylu huyundan vazgeçmez | herkes kendi karakterine göre davranışta bulunur. |
| 314 | armudu soy ye, elmayı say ye | armut kabuğu soyularak elma da aşırı gidilmeden sayıyla yenilmelidir. |
| 315 | armudun iyisini (dağda) ayılar yer | kendilerine yakışmayan güzel bir şeyi eline geçirenler için kullanılan bir söz. |
| 316 | armudun önü kirazın sonu | armut ilk çıktığında, kiraz da biteceği zaman yenilmeli. |
| 317 | armut dalının dibine düşer | bir kimse önce yakınlarına yararlı olur. |
| 318 | arpa eken buğday biçmez | kötü davranışın karşılığı iyi olmaz. |
| 319 | arpa samanıyla, kömür dumanıyla | yararlanılan nesneleri eksiklikleriyle birlikte kabullenmek gerekir. |
| 320 | arpa unundan kadayıf olmaz | kötü gereçle iyi şey yapılamaz. |
| 321 | arpa verilmeyen at, kamçı zoruyla yürümez | bir kişinin verimli olarak iş görmesi, onun geçiminin sağlanmasına bağlıdır. |
| 322 | arpacıya borç eden ahırını tez satar | bir iş borçla sağlıklı bir biçimde yürütülemez. |
| 323 | arsız neden arlanır, çul da giyer sallanır | arsız hiçbir şeyden utanmadığı için elbise diye çul da giyse salına salına gezer. |
| 324 | arsızın yüzüne tükürmüşler yağmur yağıyor demiş | arsız ne kadar ağır hakaret görse de aldırmaz, pişkinliğe vurur. |
| 325 | arslan postunda gönül dostunda | her şey kendi yerinde değer kazanır. |
| 326 | arslanın adı çıkmış, çakallar baş keser | haksızlık veya kötülük yapacağı düşünülen kişi yerine bu konuda adı ön plana çıkan kişiler asıl haksızlığı ve kötülüğü yaparlar. |
| 327 | arşın malı kantar ile satılmaz | bir nesne için kullanılan ölçü, niteliği ayrı olan başka bir nesne için kullanılamaz. |
| 328 | artık mal göz çıkarmaz | ne kadar ve ne türden mal olursa olsun malın fazlası elden çıkarılmamalıdır çünkü mutlaka bir gün gelir lazım olur. |
| 329 | asıl azmaz, bal kokmaz | bir kimse veya nesne, ne denli biçim değiştirirse değiştirsin aslını yitirmez, soyluluğunu korur. |
| 330 | asil ile taş taşı, bedasıl ile yeme aşı | asil insanla beraber bulunmak her şartta faydalıdır, en iyi şartları önüne getirse bile kötü ve bayağı insandan kaçmak gerekir. |