| 4081 | Güzay | Türkçe | Kız | Güzay | Sonbahar ayı. |
| 4082 | Güze | Türkçe | Kız | Güze | bk. Göze |
| 4083 | Güzel | Türkçe | Kız | Güzel | Hoşa giden, hayranlık uyandıran, beğenilen. |
| 4084 | Güzelay | Türkçe | Kız | Güzelay | Güzel kimse. |
| 4085 | Güzelcan | Türkçe+Farsça | Kız | Güzelcan | Güzel kimse. |
| 4086 | Güzelce | Türkçe | Kız | Güzelce | 1.Güzele yakın, güzel gibi. 2.İyice, adamakıllı. |
| 4087 | Güzey | Türkçe | Kız | Güzey | Gölgede kalan, az güneş alan yer. |
| 4088 | Güzide | Farsça | Kız | (güzi:de) | Seçkin, seçilen, beğenilmiş. |
| 4089 | Güzin | Farsça | Kız | Güzin | Seçilmiş, seçkin, beğenilmiş. |
| 4090 | Güzinay | Farsça+Türkçe | Kız | Güzinay | Seçilmiş, seçkin, beğenilmiş güzel. |
| 4091 | Güzingül | Farsça | Kız | Güzingül | Seçilmiş, seçkin, beğenilmiş güzel. |
| 4092 | Hacer | Arapça | Kız | Hacer | 1. Taş, kaya. 2. İsmail Peygamber’in annesinin adı. |
| 4093 | Hacergül | Arapça+Farsça | Kız | Hacergül | Taşlar arasında yetişen gül. |
| 4094 | Hacıgül | Arapça+Farsça | Kız | Hacıgül | Hacca gitmiş gül gibi güzel kadın. |
| 4095 | Hacıhanım | Arapça+Türkçe | Kız | Hacıhanım | Hacca gitmiş kadın. |
| 4096 | Hacıkadın | Arapça+Türkçe | Kız | Hacıkadın | Hacca gitmiş kadın. |
| 4097 | Hadiye | Arapça | Kız | (ha:diye) | 1. Doğru yolu gösteren, kılavuz, rehber. 2. Önde giden. |
| 4098 | Hadra | Arapça | Kız | (hadra:) | 1. Çok yeşil, en yeşil. 2. Yeşillik. |
| 4099 | Hafıza | Arapça | Kız | (ha:fıza) | 1. Kur’an-ı Kerim'ibaşından sonuna kadar ezberlemiş olan kadın. 2. Yaşantıları, öğrenilen konuları bilinçli olarak akılda tutma, saklama gücü, bellek. |
| 4100 | Hafide | Arapça | Kız | (ha:fide) | Kız torun. |
| 4101 | Hafize | Arapça | Kız | (ha:fize) | Koruyan, saklayan. |
| 4102 | Hakan | Farsça | Erkek | (ha:kan) | 1. Türk, Moğol ve Tatar hanları için "hükümdarlar hükümdarı" anlamında kullanılan bir unvan.2. Osmanlı padişahlarına verilen unvan. |
| 4103 | Hakikat | Arapça | Erkek | Hakikat | (haki:kat) |
| 4104 | Hâkime | Arapça | Kız | (hâ:kime) | 1. Egemen, hükmeden, hüküm süren. 2. Başta olan, üstün gelen. |
| 4105 | Hakkı | Arapça | Erkek | Hakkı | Doğrulukla, hakla ve adaletle ilgili. |
| 4106 | Haktan | Arapça+Türkçe | Erkek | Haktan | Allah'tan gelen, Allah'ın verdiği. |
| 4107 | Hakverdi | Arapça+Türkçe | Erkek | Hakverdi | Allah’ın verdiği kimse. |
| 4108 | Halâs | Arapça | Erkek | Halâs | Kurtuluş, kurtulma. |
| 4109 | Halâskâr | Arapça+Farsça | Erkek | Halâskâr | Kurtarıcı. |
| 4110 | Halâvet | Arapça | Kız | (halâ:vet) | Tatlılık, şirinlik. |