| 5461 | Mertkan | Farsça+Türkçe | Erkek | Mertkan | Mert soydan gelen kimse. |
| 5462 | Mertkol | Farsça+Türkçe | Erkek | Mertkol | Özü, sözü doğru, güvenilir kimse. |
| 5463 | Mertol | Farsça+Türkçe | Erkek | Mertol | Sözünün eri ol, verdiğin sözü tut anlamında kullanılan bir ad. |
| 5464 | Merttürk | Farsça+Türkçe | Erkek | Merttürk | Sözünün eri Türk. |
| 5465 | Merve | Arapça | Kız | Merve | 1. Çakıl taşı.2. Mekke’de hacıların yedi kez gidip geldikleri kutsal dağın adı. |
| 5466 | Meryem | Arapça | Kız | Meryem | 1. Peygamber İsa’nın annesi. 2. Dindar kadın.3. İbr. İsyan, ayaklanma. |
| 5467 | Merziye | Arapça | Kız | Merziye | bk. Marziye |
| 5468 | Merzuk | Arapça | Erkek | Merzuk | 1. Mutlu. 2. Rızkı verilmiş. |
| 5469 | Merzuka | Arapça | Kız | (merzu:ka) | 1. Mutlu. 2. Rızkı verilmiş. |
| 5470 | Mesadet | Arapça | Kız | Mesadet | Mutluluk, kutluluk. |
| 5471 | Mescur | Arapça | Erkek | Mescur | 1. Taşkın su, deniz. 2. Alevli ateş. |
| 5472 | Meserret | Arapça | Kız | Meserret | Sevinç, şenlik. |
| 5473 | Mesih | Arapça | Erkek | Mesih | 1. Meshedilmiş, kutsanmış.2. Başka bir biçime girmiş, şekli bozulmuş.3. Hz, İsa´nın lakabı. |
| 5474 | Mesrur | Arapça | Erkek | Mesrur | Memnun, sevinmiş. |
| 5475 | Mesrure | Arapça | Kız | (mesru:re) | Sevinmiş, memnun. |
| 5476 | Mestan | Farsça | Erkek | Mestan | 1. Savruk kimse. 2. Sarhoşlar. |
| 5477 | Mestinaz | Farsça | Kız | Mestinaz | Çok nazlı, naz sarhoşu. |
| 5478 | Mestur | Arapça | Erkek | Mestur | 1. Örtülü, kapalı, gizli. 2. Namuslu. |
| 5479 | Mesture | Arapça | Kız | (mestu:re) | 1. Örtülü, kapalı, gizli. 2. Açık saçık gezmeyen nazlı kadın. |
| 5480 | Mesude | Arapça | Kız | (mesu:de) | Mutlu, sevinçli, bahtiyar. |
| 5481 | Mesure | Arapça | Kız | (mesu:re) | Rivayet yoluyla öğrenilmiş olan ünlü, önemli haber. |
| 5482 | Mesut | Arapça | Erkek | Mesut | Mutlu, sevinçli, bahtiyar. |
| 5483 | Meşahir | Arapça | Erkek | (meşa:hir) | Ünlü kimseler. |
| 5484 | Meşale | Arapça | Kız | Meşale | 1. Ucunda alev çıkararak yanıcı bir madde bulunan aydınlatmaya yarayan değnek. 2. Herhangi bir konuda ışık tutan kimse, önder. |
| 5485 | Meşhur | Arapça | Erkek | Meşhur | Ünlü, şöhretli, tanınmış. |
| 5486 | Meşkûr | Arapça | Erkek | Meşkûr | 1. Beğenilmiş, övülmüş. 2. Teşekkür edilmeye değer olan. |
| 5487 | Meşkûre | Arapça | Kız | (meşkû:re) | 1. Beğenilmiş, övülmüş. 2. Teşekkür edilmeye değer olan. |
| 5488 | Meşru | Arapça | Erkek | (meşru:) | Yasaya, dine uygun olan. |
| 5489 | Mete | Türkçe | Erkek | Mete | Büyük Türk-Hun İmparatoru. (M.Ö. 209-174) |
| 5490 | Metehan | Türkçe | Erkek | Metehan | Hükümdar olan Mete. |