5671 | Müferrih | Arapça | Erkek | Müferrih | Ferahlık veren, iç açan. |
5672 | Müfide | Arapça | Kız | (müfi:de) | 1. Anlatan, ifade eden, anlamlı. 2. Yararlı, faydalı. |
5673 | Müfit | Arapça | Erkek | Müfit | 1. Anlatan, ifade eden, anlamlı. 2. Yararlı, faydalı. |
5674 | Müftü | Arapça | Erkek | Müftü | 1. Fetva veren. 2. İl ve ilçelerde din işlerine bakan kimse. |
5675 | Müge | Fransızca | Kız | Müge | İnci çiçeği. |
5676 | Müheyya | Arapça | Kız | (müheyya:) | Hazır. |
5677 | Mühibe | Arapça | Kız | Mühibe | Korku ve saygı uyandıran. |
5678 | Mühip | Arapça | Erkek | Mühip | Heybetli, korku ve saygı uyandıran. |
5679 | Mühürdar | Arapça+Farsça | Erkek | Mühürdar | Bir daire veya bakanlığın resmî mührünü kullanma yetkisi olan kimse. |
5680 | Müjdat | Farsça + Arapça | Erkek | Müjdat | Müjdeler, sevinçli haberler. |
5681 | Müjde | Farsça | Kız | Müjde | Sevindirici haber. |
5682 | Müjgân | Farsça | Kız | Müjgân | Kirpik, kirpikler. |
5683 | Mükâfat | Arapça | Kız | (mükâ:fat) | 1. Ödül. 2. Sevindirici haber. |
5684 | Mükerrem | Arapça | Erkek | Mükerrem | Saygıdeğer, sayılan, aziz. |
5685 | Mükevven | Arapça | Kız | Mükevven | Meydana getirilmiş, yaratılmış. |
5686 | Mükremin | Arapça | Erkek | Mükremin | bk. Mükrimin |
5687 | Mükrim | Arapça | Erkek | Mükrim | İkram eden, ağırlayan, konuksever. |
5688 | Mükrime | Arapça | Kız | Mükrime | Konuksever, ikram eden, ağırlayan. |
5689 | Mükrimin | Arapça | Erkek | Mükrimin | Ağırlayanlar, konukseverler, ikram edenler. |
5690 | Mülâyim | Arapça | Erkek | (mülâ:yim) | 1. Uygun. 2. Yumuşak huylu, sakin kimse. |
5691 | Mülâzım | Arapça | Erkek | (mülâ:zım) | 1. Ayrılmayan, tutunup kalan. 2. Bir işe girmek için bir süre parasız gidip gelen. |
5692 | Müldür | Türkçe | Erkek | Müldür | Berrak, saf, duru. |
5693 | Mülhim | Arapça | Erkek | Mülhim | İlham veren, içe doğduran, esinlendiren. |
5694 | Mülhime | Arapça | Kız | Mülhime | İlham veren, içe doğduran, esinlendiren. |
5695 | Mülket | Arapça | Erkek | Mülket | Ülke. |
5696 | Mümin | Arapça | Erkek | mü:min) | 1. Tanımış, iman etmiş. 2. İslam dinine inanmış, Müslüman. |
5697 | Mümine | Arapça | Kız | (mü:mine) | 1. Tanımış, iman etmiş. 2. İslam dinine inanmış, Müslüman. |
5698 | Müminhan | Arapça+Türkçe | Erkek | Müminhan | İnanmış, inançlı hükümdar. |
5699 | Mümtaz | Arapça | Erkek | Mümtaz | 1. Ayrı tutulmuş, üstün tutulmuş. 2. Seçkin. |
5700 | Mümtaze | Arapça | Kız | (mümta:ze) | 1. Ayrı tutulmuş, üstün tutulmuş. 2. Seçkin. |