5701 | Münasip | Arapça | Erkek | (müna:sip) | Uygun, yerinde, yaraşır, yakışır. |
5702 | Münci | Arapça | Erkek | Münci | Kurtarıcı, kurtaran, önder. |
5703 | Münciye | Arapça | Kız | Münciye | Kurtarıcı, kurtaran, önder. |
5704 | Münevver | Arapça | Kız | Münevver | 1. Aydınlatılmış, ışıklı, parlatılmış. 2. Aydın. |
5705 | Münibe | Arapça | Kız | Münibe | 1. Allah’a yönelen. 2. Güzel yağan, yararlı yağmur. 3. Bahar. |
5706 | Münif | Arapça | Erkek | Münif | Yüksek, ulu, büyük. |
5707 | Münife | Arapça | Kız | (müni:fe) | Yüksek, ulu, büyük. |
5708 | Münim | Arapça | Erkek | Münim | 1. Nimet veren, yedirip içiren Allah. 2. Velinimet. |
5709 | Münime | Arapça | Kız | Münime | Nimet veren, yedirip içiren. |
5710 | Münip | Arapça | Erkek | Münip | 1. Tanrı´ya yönelen. 2. Güzel yağan, yararlı yağmur. 3. Bahar. |
5711 | Münir | Arapça | Erkek | Münir | Nurlandıran, ışık veren, parlak. |
5712 | Münire | Arapça | Kız | Münire | Nurlandıran, ışık veren, parlak. |
5713 | Münteha | Arapça | Kız | (münteha:) | Son, sonuç. |
5714 | Müren | Türkçe | Erkek | Müren | Irmak, nehir, akarsu. |
5715 | Müride | Arapça | Kız | (müri:de) | İsteyen, arzulayan. |
5716 | Mürit | Arapça | Erkek | Mürit | 1. Buyuran, emreden. 2. Bir tarikat şeyhine bağlı kimse. |
5717 | Mürsel | Arapça | Erkek | Mürsel | 1. Gönderilmiş, yollanmış. 2. Peygamber. |
5718 | Mürşide | Arapça | Kız | Mürşide | Doğru yolu gösteren, kılavuz. |
5719 | Mürşit | Arapça | Erkek | Mürşit | 1. Doğru yolu gösteren, kılavuz. 2. Müritlerine tasavvufu öğreten, sırları ve gerçekleri gösteren tarikat şeyhi. |
5720 | Mürüvvet | Arapça | Kız | Mürüvvet | İnsanlık, cömertlik, iyilikseverlik. |
5721 | Müsemma | Arapça | Kız | (müsemma:) | 1. Adlanmış, adlı, ismi olan. 2. Belirli zaman. |
5722 | Müsevver | Arapça | Kız | Müsevver | Çevresine sur, duvar çevrilmiş, korunmuş. |
5723 | Müslim | Arapça | Erkek | Müslim | İslam dininde olan, Müslüman. |
5724 | Müslime | Arapça | Kız | Müslime | İslam dininde olan, Müslüman. |
5725 | Müslüm | Arapça | Erkek | Müslüm | bk. Müslim |
5726 | Müslüme | Arapça | Kız | Müslüme | bk. Müslime |
5727 | Müstakim | Arapça | Erkek | Müstakim | 1. Doğru, düz.2. Temiz, namuslu, doğru. |
5728 | Müstakime | Arapça | Kız | (müstaki:me) | 1. Doğru, düz.2. Temiz, namuslu, doğru. |
5729 | Müstecap | Arapça | Erkek | Müstecap | Dileği kabul edilmiş kimse. |
5730 | Müstenir | Arapça | Erkek | Müstenir | Işıklı, parlak. |