| 6361 | Oyaçiçek | Türkçe | Kız | Oyaçiçek | İnce, kibar, nazik kız. |
| 6362 | Oyal | Türkçe | Erkek | Oyal | Düşüncesine başvur anlamında kullanılan bir ad. |
| 6363 | Oyalı | Türkçe | Kız | Oyalı | 1. Oya ile süslenmiş. 2. Oya gibi güzel, zarif. |
| 6364 | Oyalp | Türkçe | Erkek | Oyalp | Görüş, düşünce sahibi yiğit. |
| 6365 | Oybozan | Türkçe | Erkek | Oybozan | Görüşe, düşünceye karşı çıkan. |
| 6366 | Oyhan | Türkçe | Erkek | Oyhan | Görüş, düşünce sahibi hükümdar. |
| 6367 | Oykan | Türkçe | Erkek | Oykan | bk. Oyhan |
| 6368 | Oykut | Türkçe | Erkek | Oykut | Kutlu, mutlu düşünceye sahip olan. |
| 6369 | Oylum | Türkçe | Kız | Oylum | İçi oyulmuş, çukur duruma getirilmiş. |
| 6370 | Oymak | Türkçe | Erkek | Oymak | 1. Birçok boydan oluşan, göçebe veya yerleşik topluluk, aşiret. 2. İzcilikte küçük birlik. 3. Semt, mahalle. 4. Arazinin alçak, çukur yeri. 5. Hısım, akraba. |
| 6371 | Oyman | Türkçe | Erkek | Oyman | Görüş, düşünce sahibi kimse. |
| 6372 | Oytun | Türkçe | Erkek | Oytun | 1. Kutsal, mübarek. 2. Beğenilen, güzel yer. 3. Alçak yer, ova. |
| 6373 | Oytunç | Türkçe | Erkek | Oytunç | bk. Oytun |
| 6374 | Ozan | Türkçe | Erkek | Ozan | 1. Şiir yazan, şair. 2. Halk şairi. 3. Şakacı, güzel ve tatlı konuşan. |
| 6375 | Ozanalp | Türkçe | Erkek | Ozanalp | Şakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen yiğit. |
| 6376 | Ozanay | Türkçe | Erkek | Ozanay | Şakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen kimse. |
| 6377 | Ozaner | Türkçe | Erkek | Ozaner | Şakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen kimse. |
| 6378 | Ozansoy | Türkçe | Erkek | Ozansoy | Şakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen bir soydan gelen. |
| 6379 | Ozansü | Türkçe | Erkek | Ozansü | Şakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen asker. |
| 6380 | Ozgan | Türkçe | Erkek | Ozgan | Öne geçen, kazanan, başarılı. |
| 6381 | Öbek | Türkçe | Erkek | Öbek | Yığın, takım, grup. |
| 6382 | Öcal | Türkçe | Erkek | Öcal | Yapılan kötülüğün acısını çıkar, öcünü al anlamında kullanılan bir ad. |
| 6383 | Öçal | Türkçe | Erkek | Öçal | bk. Öcal |
| 6384 | Ödül | Türkçe | Erkek | Ödül | 1. Bir başarı karşılığında verilen armağan, mükâfat. 2. Bir iyiliğe karşılık olarak verilen armağan. |
| 6385 | Öge | Türkçe | Erkek | Öge | 1. Çok akıllı. 2. Yaşlı kimse. 3. Bir ulusun büyüğü, ileri geleni. 4. Hekim. 5. Ün, şöhret. |
| 6386 | Ögeday | Moğolca | Erkek | Ögeday | 1. Çok akıllı, bilgili. 2. Büyük Moğol hükümdarı Cengiz Han'ın oğlu. |
| 6387 | Öger | Türkçe | Erkek | Öger | Akıllı, bilgili kimse. |
| 6388 | Öget | Türkçe | Erkek | Öget | 1. Beğenilen, aranılan, övülen.2. İyi, güzel. |
| 6389 | Ögetürk | Türkçe | Erkek | Ögetürk | Akıllı, bilgili Türk. |
| 6390 | Öğe | Türkçe | Erkek | Öğe | bk. Öge |