| 211 | Ağırtaş | Türkçe | Erkek | Ağırtaş | Ağırbaşlı, olgun kişi. |
| 212 | Ağış | Türkçe | Erkek | Ağış | Yükseliş, yükselme. |
| 213 | Ağkız | Türkçe | Kız | Ağkız | 1. Akça pakça kız. 2. Temiz, iffetli kız. |
| 214 | Ağnak | Türkçe | Erkek | Ağnak | Coşkulu, sevinçli. |
| 215 | Ağyar | Arapça | Erkek | (ağya:r) | Başkaları, yabancılar, eller. |
| 216 | Ahen | Farsça | Erkek | (a:hen) | Demir. |
| 217 | Ahenk | Farsça | Kız | (a:henk) | 1. Uyum. 2. Uyuşma, anlaşma.3. Çalgılı eğlence |
| 218 | Ahfeş | Arapça | Erkek | Ahfeş | Gündüzleri zayıf, geceleri iyi görebilen kimse. |
| 219 | Ahıska | Türkçe | Erkek | Ahıska | Gürcistan topraklarında bir kale. |
| 220 | Ahi | Arapça | Erkek | (ahi:) | 1. Arkadaş, dost. 2. Erkek kardeş. 3. Ahilik ocağından olan kimse. 4. Cömert, eliaçık. |
| 221 | Ahmet | Arapça | Erkek | Ahmet | Övülmeye layık, övülmüş. |
| 222 | Ahsen | Arapça | Erkek | Ahsen | Çok güzel, en güzel. |
| 223 | Ahter | Farsça | Erkek | Ahter | 1. Yıldız. 2. Talih, şans, uğur. |
| 224 | Ahu | Farsça | Kız | (a:hu:) | 1. Ceylan, karaca. 2. Güzel, ince, zarif kadın. 3. Parlak, güzel bakışlı. 4. Güzellerin gözü. |
| 225 | Aişe | Arapça | Kız | (a:işe) | Rahat yaşam süren, bolluk içinde yaşayan. |
| 226 | Ajda | Farsça | Kız | Ajda | 1. Filiz, sürgün. 2. Çentik çentik olan şey. |
| 227 | Ajlan | Arapça | Erkek | Ajlan | bk. Aclan. |
| 228 | Ak | Türkçe | Kız | Ak | 1. Kar, süt gibi şeylerin rengi, beyaz. 2. Temiz, namuslu. 3. Sıkıntısız, rahat. |
| 229 | Aka | Türkçe | Erkek | Aka | 1. Büyük kardeş, ağabey. 2. Baba. 3. Saygıdeğer kişi. 4. Kabadayı. 5. Akan dam. |
| 230 | Akabay | Türkçe | Erkek | Akabay | Saygıdeğer varlıklı kişi. |
| 231 | Akabey | Türkçe | Erkek | Akabey | Saygıdeğer, varlıklı bey. |
| 232 | Akad | Türkçe | Erkek | Akad | Doğruluğuyla, dürüstlüğüyle tanınmış kimse. |
| 233 | Akadlı | Türkçe | Erkek | Akadlı | Doğruluğuyla ve dürüstlüğüyle ünlü kimse. |
| 234 | Akağan | Türkçe | Erkek | Akağan | Dürüstlüğüyle yükselen, yukarı çıkan kimse. |
| 235 | Akal | Türkçe | Erkek | Akal | 1. Akmak ve almak fillerinin emir biçimlerinin yan yana gelmesiyle oluşmuş bir ad.2. Beyaz anlamındaki ak ile kırmızı anlamındaki al sözlerinden oluşmuş bir ad. |
| 236 | Akalan | Türkçe | Erkek | Akalan | Dürüstlüğüyle ünlenen kimse. |
| 237 | Akalın | Türkçe | Erkek | Akalın | Dürüst, temiz, namuslu kadın. |
| 238 | Akalp | Türkçe | Erkek | Akalp | Doğruluğu ve dürüstlüğüyle tanınan kimse. |
| 239 | Akaltan | Türkçe | Erkek | Akaltan | Dürüst, güvenilir sultan, padişah. |
| 240 | Akan | Türkçe | Erkek | Akan | 1. Bir yerden bir yere doğru akan, giden. 2. Çeşme, pınar. |