| 901 | yarılım | Bir erke düzeyi ya da izge çizgisinin iki, üç... düzey ya da çizgiye ayrılması. |
| 902 | yarım göze | Kıvılkesimde, artıuç ya da yalnız eksiuçların bulunduğu göze. |
| 903 | yarıyaşam | Ayrışan, bozunan bir özdeğin yarısı kalıncaya dek geçen süre. |
| 904 | yasaklı geçiş | Eş bakışım yüzünden geçiş olasılığı olmayan, ancak öğecik, özdecik yapısındaki küçük bir tedirgi etkisiyle izgede gene de biraz görünebilen nicemsel geçiş. |
| 905 | yasal eşlenik değişken | Konum-devinirlik (q ve p), erke-zaman (E ve t) gibi Hamilton işlevinin birine göre türevi öbürünü veren düzeneksel değişkenler çifti. |
| 906 | yasal toplak | Her bir dizgesi eş sayıda, birçok özdecikten oluşan iriölçekte dizgeler toplağı. bk. toplak. |
| 907 | yaygın yörüngeç | Özdeciğin belli bir yöresine değil de, her yanına yayılmış yörüngeç. |
| 908 | yayınım | Özdeciklerin, derişikliğin daha az olduğu yerlere zamanla yayılmaları olayı. |
| 909 | yeğinlik | Birim alandan, birim Zamanda geçen erke ya da tanecik niceliği. |
| 910 | yeğinsel özellik | Özdeğin uzam ve nicelliğine bağlı olmayan özellik uzamsal özelliğin tersi. (Örn. sıcaklık, yeğinsel özellik olduğu halde ısı kapsağı (yığa), uzamsal bir özelliktir). |
| 911 | yeğlik | Çözelti derişikliğinin ya da bir alanın güçlülüğü. |
| 912 | yeğni etkileşim | Eksicik ya da µ-ortacığı taneciklerinin gösterdiği, ılıncığın da bozunumuna yol açan temel etkileşim türü. |
| 913 | yerçekimsel | İki kütlenin çarpımı ile doğru, aralarındaki uzaklığın karesi ile ters orantılı yerçekim kuvvetlerine ilişkin. |
| 914 | yerdeş | Öğecik sayıları (Z) eş, çekinsel kütleleri değişik çekinlerden her biri. |
| 915 | yerdeş ayırımı | Öğecik sayısı (Z) eş, kütlesi değişik çekinlerin ayrılması işlemi. |
| 916 | yerdeş ornatımı | Özdeciğin bir öğeciği yerine yerdeşini koyma. |
| 917 | yerdeşsel kayım | Öğecik izge çizgilerinin, eş yerler değiştikçe az öteye gitmeleri olayı. |
| 918 | yerel | Özellikleri, uzayın tek tek noktaları ile ilgili olan. |
| 919 | yerel alan | Yalnız uzaydaki tek tek noktaların konumlarıyla belirlenen birkaç noktanın, birbirine etkisini içermeyen fiziksel kuvvet alanı ya da nicemsel alan. |
| 920 | yerseme | Bir etki, yörüngeç vb., özdeciğin belli bir yöresinde bulunur kılma. |
| 921 | yersenik | Özdeciğin belli bir yöresini kapsayan (yörüngeç, etki vb.). |
| 922 | yersenik yörüngeç | Özdeciğin belirli bir yöresini, örneğin bir kimyasal bağı, bir yalın çifti kapsayan yörüngeç. |
| 923 | yersizleştirme | Yörüngeci, özdeciğin belirli bir yöresine değil de, birçok öğeciklerine yaygın duruma getirme. |
| 924 | yığa | Eşbasınçlı bir işlemde, dizgenin aldığı ısı: (H = E + PV). |
| 925 | yığılım | 1. Özdeciksel yörüngeçlere eksicikler dizildikten sonra, özdecikiçi öğecik yörüngeçlerine düşen eksicik sayısı dağılımı. 2. Erke düzeylerinin eksicik vb. ile doldurumu. |
| 926 | yığılım çözümlemesi | Özdecik yörüngeçleri bulunduktan sonra, eksicik dağılımını yörüngeçlerdeki öğeciksel katsayılar türünden veren cebirsel işlem. |
| 927 | yitirgen | Özellikle zincirleme tepkimelerde, kökçeleri yitirip tepkime dışı ederek tepkime hızını düşüren özdek. |
| 928 | yoğruk | Çekildikçe uzayan, kuvvet kalkınca eski durumuna dönmeyen özdek. |
| 929 | yoğruklayıcı | Yoğrukların biçimlendirilmesinde kullanılan, yoğruluk özelliklerini etkileyen fıtalatlar gibi kimyasal özdeklere verilen ad. |
| 930 | yoğrukluk | Kuvvet uygulandıkça uzayıp, kuvvet kalkınca eski durumuna dönmeme özelliği. |