| 271 | eviriş | 1. Yabancı bir dilden öz dile yapılan çevirme. 2. Tarihsel bir olayın veya bir hikâyenin anlatılan türlü şekillerinden her biri. |
| 272 | evirtim | (Söz sanatı terimi) Bir cümledeki kelimelerin veya tümcelerin yerini her zamanki kullanışa aykırı olarak değiştirme: Gelelim şimdi sizin geçen gün anlattığınız meseleye gibi. Bunun kullanışa çok aykırı olmasına AŞIRI EVİRTİM (Hyperbate) denir. |
| 273 | eytişme | Toplantılarda, hasımların sıra ile söz söyliyerek yaptıkları tartışma (EYTİŞMEK, Débattre). |
| 274 | ezgi koşuğu | Lirik koşuk ve özellikle koro koşuğu. |
| 275 | fahriye | (Divan edebiyatı terimi) Bir şairin kendini övmek için yazdığı koşuk. |
| 276 | fantezi | Gerçeğin ve olanağın dışında olarak hayalin serbest işlemesi ve böylece meydana getirilen eser. (FANTEZİCİ, Fantasque, Fantaisiste FANTEZİCİLİK, Fantastique FANTEZİLİ, Fantasque, Fantaisiste). |
| 277 | fasl | (Divan edebiyatı terimi) Sebki mefsul yapma usulü. |
| 278 | fert | (Divan edebiyatı terimi) Müfredin başka bir adı. |
| 279 | fıkra | Tuhaf ve nükteli kısa hikâyecik. (FIKRACI, Anecdotier). |
| 280 | fikir yanaçları | (Söz sanatı terimi) Yapı yanaçları ve mecazlar dışında olmak üzere, fikirleri alışılmış olan tarzda değil, değişik yollarla anlatma tarzları. (bk. Anıştırma, Beklenmezlik, Benzetme, Bırakım, Bocalama, Canlılaştırma, Dilekleme, Dileme, Dolaylama, Haykırı, |
| 281 | fong | (Çince) Çin halk şairi. |
| 282 | fotoğraf tarzı | Olayları, varlıkları fotoğrafla çekilmişçesine son derece nesnel bir halde anlatma tarzı. |
| 283 | fu | (Çince) Taylamlı (rythmé) veya yer yer taylamlı yazılan bir çeşit Çince hikâyeleme nesri. |
| 284 | gayatri | (Sanskritçe) Veda sanskritçesinde kullanılan ve yirmi dört heceli olan tartının adı. |
| 285 | gazel | (Divan edebiyatı terimi) Birinci dizesi bütün çift sayılı dizeleriyle uyaklı olmak üzere yazılan en az beş ve en çok on beş beyitli eski bir koşuk şekli. |
| 286 | geçmişçilik | (Gelecekçilerin telâkkisince) Sanatta geçmişin değerlerine ve geleneğine bağlı bulunma hali, ve bu halde bulunan okulların topu. |
| 287 | gelecekçilik | Yirminci yüzyıl başlarında İtalyan yazarı F. T. Marinetti tarafından sanatta açılan bir çığır ki, geçmişi ve alışkıları reddederek bugünün ve yarının hayatındaki dinamikliğin ve devingenliğin ancak yepyeni ve özgür deyi yollariyle anlatılabileceğini ileri |
| 288 | gelişimli roman | Bir kişinin, bir ailenin veya bir topluluğun belli bir zaman çevresi içindeki hayat safhalarının bütün gelişimlerini ciltler dolusu anlatan roman türü. |
| 289 | genbilik | Her türlü bilgileri veya bir bilim takımı ile ilgili bütün bilgileri içine alan ve bütün bunları çoğu zaman alfabe sırasiyle anlatan büyük eser. |
| 290 | geneleme | (Söz sanatı terimi) Aynı şeyi, söze ağırlık verecek şekilde tekrar etme. |
| 291 | genişletmek | Bir konuyu, ayrıntılarını katarak geliştirmek. (GENİŞLETME, Amplification). |
| 292 | genlik | Bazı hallerde gramer, nazım veya sağdeyi kurallarının dışına çıkabilme hali. (GRAMER GENLİĞİ, Licence grammaticale NAZIM GENLİĞİ, L. Poétique SAĞDEYİ GENLİĞİ, L. Prosodique). |
| 293 | gerçekçilik | Tabiatı ve gerçeği olduğu gibi veya görünüşte sanıldığı gibi çirkinlikleri ve bayağılıklariyle birlikte göstermek yolunu tutan ve ondokuzuncu yüzyılın ilk yarısında başlıyan sanat çığırı (GERÇEKÇİ, Réaliste). |
| 294 | gerçeklik | (Söz sanatı terimi) Bir sözdeki düşüncelerin doğru, duyguların içten ve hayallerin olağan olması hali. |
| 295 | gerçeli | Gerçekliğinde, aslının kendisi olduğunda şüphe olmıyan (eser, belge). GERÇEKLİK, Authenticité). |
| 296 | gerçesiz | Doğruluğu, aslının kendisi olduğu belli olmıyan, şüpheli görülen (yazar, eser). |
| 297 | gongoracılık | Onyedinci yüzyıl başlarında Gongora adlı İspanyol şairinin kullandığı özenticiliğe verilen ad. Buna kültürsücülük de denir. |
| 298 | gösterişleme | (Söz sanatı terimi) Söylemede sesi yükseltmek, alçaltmak, heceleri uzatmak gibi yollara saparak, yazıda ise türlü söz sanatlarına baş vurarak bir fikir üzerine dikkati çekme, ona fazla bir önem verdirmek isteme. (GÖSTERİŞLİ, TUMTURAKLI, Emphatique TUMTURA |
| 299 | göz uyağı | İmlâları sesçil (phonétique) olmıyan dillerde, ses bakımından uyaklı olmadıkları halde, sonlarında aynı harfler bulunan kelimelerle yapılan uyak. |
| 300 | gulüv | (Divan edebiyatı terimi) (Söz sanatı terimi) Obartmanın (mübalâğanın) son derecesi ki makbul sayılmazdı. |