| 1891 | tiran | (Lidya dilinden): 1. Eski Yunan'da siyasal erki tek başına elinde tutan kimse. 2. Siyasal erki zorla ele geçiren, onu kötüye kullanan kimse. |
| 1892 | tokat | 1. Kaleiçi, siper, barikat. 2. ahır, ağıl. |
| 1893 | tolga | Düşman silahından korunmak için demirden yapılmış, kimilerinde altın ve gümüş kakmalar bulunan başlık. |
| 1894 | tomruk dairesi | Osmanlılarda cezaevine verilen ad. |
| 1895 | tomrukağası | Tomruk dairesinin baş yöneticisi. |
| 1896 | top arabacı ocağı | Yeniçeri örgütünde topların, top araç ve gereçlerinin taşınması ile görevli ağabölüğü. |
| 1897 | top arabacıbaşı | Top arabacı ocağının komutanı. |
| 1898 | topa bağlama | Eskiden adam öldürenlerin, topun ağzına bağlanıp ateş edilerek öldürülmeleri. |
| 1899 | topalı | Bir kale önündeki açıklık. |
| 1900 | topçu ocağı | Yeniçeri örgütünde, top dökümü ve kullanışı ile uğraşan ağabölüğü. |
| 1901 | topçubaşı | Topçu ocağının komutanı. |
| 1902 | tophane müşiri | Tophanenin en büyük buyurucusu. |
| 1903 | tophane-i amire | 1. Osmanlı askerî örgütünde topçu sınıfının yönetim merkezi. 2. Devletin top fabrikası. |
| 1904 | tophaneli | Osmanlılarda topçu sınıfından asker. |
| 1905 | Topkapı Sarayı | Osmanlı padişahlarının oturdukları, İstanbul'da Sarayburnu sırtlarında kurulmuş olan saray. |
| 1906 | topotu | Top atımında kullanılan barut. |
| 1907 | topraklı | Beylik toprağı devlet adına kullanan timar ya da zeamet sahibi. |
| 1908 | topraklı süvari | Timar ve zeamet sahipleri ile bunların savaş zamanında orduya katmak zorunda oldukları atlı askerlerden oluşan örgüt. |
| 1909 | topuzlu süvari çavuşları | Savaş sırasında gerilemeğe ya da kaçmağa kalkışan askeri, ellerindeki topuzlarla öldürmeğe görevli atlı erbaşlar. |
| 1910 | torba acemileri | bk. acemi oğlanı. |
| 1911 | torba oğlanı | bk. acemi oğlanı. |
| 1912 | töresel vergiler | Savaş zamanlarında devlet hazinesinin gereksinmelerini karşılamak için toplanan olağanüstü vergilerin bir bölümü. |
| 1913 | Trablusugarp ocağı | Kuzey Afrika'daki garp ocaklarından biri. bk. garp ocakları. |
| 1914 | tugay | Osmanlı ordusunda iki alaydan oluşan asker birliği. |
| 1915 | tuğ | At kılından süpürge biçiminde yapılıp bir sırığa takılan, Osmanlılarda padişah, vezir, beylerbeyi, sancakbeyi vb. kişilerce kullanılan belirti ve nişan. |
| 1916 | tuğcubaşı | Padişah tuğcularının başı. |
| 1917 | tuğcular | bk. padişah tuğcuları. |
| 1918 | tuğra | Türk devletlerinde hükümdarın imzası olarak kullanılan im ya da damga. |
| 1919 | tuğra çekmek | Yazılı padişah buyruklarına tuğra koymak. |
| 1920 | tuğracı | Resmî kâğıtlara tuğra çeken görevli. |