| 901 | örtek | mekanik: Hızla devinen makine parçalarını dış etkenlerden koruyan kap ya da gövde. |
| 902 | örtüalım | metalbilim, madencilik: Maden, metal vb. yüzeylerde paslanma, oksitlenmeyle oluşan örtüyü arıtıcı bir sıvının içine daldırarak temizleme işlemi. |
| 903 | örtücü | fotoğrafçılık: Belirli ışıklama süreleri elde etmek için fotoğraf makinelerinde bulunan mekanik düzen. |
| 904 | örüntü | bk. örge. |
| 905 | ötelenme | 1. genel uygulayım: Bir nesnenin aynı doğrultuda yer değiştirmesi. 2. matematik: Matematik bir uzayı ya da uzay içindeki nesneyi aynı doğrultuda bir yerden başka bir yere götürme işlemi. 3. bilişim: Bir çizeylemin, istenen yere yüklenebilmesi için gerekli |
| 906 | öteleyici | uziletişim: İki iletim arasında bağlantı kurmaya yarayan düzen. |
| 907 | özboyut | bk. konsayı. |
| 908 | özdecik | fizik, kimya: Oluşturduğu özdeğin tüm özelliklerini taşıyan, birbirine benzer ya da aynı öğeciklerden kurulu en küçük parça. |
| 909 | özdek | 1. genel uygulayım: a. Bir yapı, nesne vb. oluşturan öğe. b. Uzayda yer kaplayan varlık 2. fizik, kimya: Uzayda yer doldurup kimyasal bir yapısı olan varlık. 3. metalbilim, işleyim: İşlem ya da üretimlerde kullanılan gaz, sıvı ya da katı durumda bulunan n |
| 910 | özdeşbaskı | basımcılık: Bir yazı ya da resmin eşini yaparak çoğaltma. |
| 911 | özdevim | genel uygulayım: 1. Bir işlem, yöntem, süreç vb. özdevimli araçlar kullanarak gerçekleştirme. 2. Bir aygıta özdevimlilik özelliği kazandıran düzenek ya da işlem. 3. mekanik: a. Uygulayımsal işlemleri, el emeğini gerektirmeden özdevimli araçlarla, yürütme |
| 912 | özdevimli | mekanik: 1. Mekanik yollarla devinerek kendi kendine işleyen aygıt, araç vb. 2. Belirli koşullar altında, herhangi bir işletmeni gerektirmeksizin çalışan bir aygıt ya da sürece ilişkin. |
| 913 | özdevimlileştirme | genel uygulayım: Belirli bir işin üretiminde, insan emeği yerine geçen özdevimli bir araç, aygıt vb. koyma, özdevimli bir düzenek kazandırma. |
| 914 | özdirenç | fizik: Nesnelerin elektrik akımına karşı gösterdikleri direnç. |
| 915 | özdirençöleçer | fizik: Bir iletkenin özdirencini belirlemeye yarayan aygıt. |
| 916 | özdönüştürücü | elektrik: Birincil ve ikincil sargıları birleşik olan elektrik dönüştürücüsü. |
| 917 | özedim | işleyim: İşleyimsel süreçlerin bir çoğunun ya da tümünün makinelerle, bilgisayarlarla kendiliğinden yapıldığı düzen, yöntem. |
| 918 | özek | genel uygulayım: Bir oylumun orta noktası ya da bölgesi. |
| 919 | özekçek | fizik: Özeğe doğru giden (güç, kuvvet). |
| 920 | özekçek kuvvet | fizik: Bir özek çevresinde dönen nesneyi dışarı doğru atan özekkaç kuvvetinin karşıt yönde eşiti olan kuvvet. |
| 921 | özekçil | bk. özekçek. |
| 922 | özekkaç | fizik: Özekten uzaklaşan (güç, kuvvet). |
| 923 | özekkaç kuvvet | fizik: Bir özek çevresinde dönen nesneyi dışarı doğru atan kuvvet. |
| 924 | özekkaçlama | fizik: Tüp içindeki sıvıyı bir özek çevresinde döndürerek, içindeki özekleri ağırlıklarına göre ayırma işlemi. |
| 925 | özekkaçlayıcı | fizik: Bir motor aracılığıyla olağanüstü dönme hızı verilen bir sıvı içinde asıltı ya da sütsü biçimde bulunan katı parçacıkların, özekkaç kuvvet uygulayarak ayrışmalarını sağlayan araç. |
| 926 | özgelik | fizik, kimya: Bir özdek ya da olguyu belirginleyen öğelerin her biri. |
| 927 | özgidimli | genel uygulayım: 1. Devindirici gücü kendi içinde bulunan, kendi kendine devinen (kara, deniz, hava araç ve taşıtları.) 2. Bu özellikteki araca ilişkin. |
| 928 | özgüdüm | mekanik: 1. Devinen nesnenin, verilen göreve bağlı olarak kendi kendine yönetilmesine olanak veren yöntem. 2. Güdümlü araçlarda, kendi kendine yol alma yöntemi. |
| 929 | özirkitim | elektrik: Bir elektrik akımının kendi içinde verdiği manyetik akım nedeniyle çevrimde oluşan irkitim. |
| 930 | özişler | bk. özdevimli. |