1141 | tını | fizik: Bir cismin titreşiminden çıkan sesi, başka nitelikteki bir cisimden aynı yükseklikte çıkan sesten ayıran özellik. |
1142 | tıpkıbasım | basımcılık: Bir yazının fotoğrafından kalıp çıkarılarak yapılan aynı basımı. |
1143 | tıpkıçekim | genel uygulayım: 1. Bir biçim, yazı ya da kitabın fotoğraf yoluyla kopyasını çıkarma. 2. Bu işlemden sonra elde edilen kopya. |
1144 | titrem | fizik: Ses titreşimlerinin yükseklik ya da alçaklılığını veren titreşim niteliği. |
1145 | titreşim | 1. fizik: Bir noktanın gözün göremeyeceği ölçüde kısa kımıldanışı küçük, hızlı salınım. 2. elektrik: Yükleme, boşaltma akımlarının bir elektrik çevriminden art arda geçişi. |
1146 | titreşimölçer | fizik: Titreşimle devinen bir cismin yer değiştirme sayısını, hız ya da ivmesini ölçmeye yarayan araç. |
1147 | titreşimyazar | elektrik: Bir nesnenin titreşimsel nicelik ve niteliklerini çizgeleyen aygıt. |
1148 | titreştirici | bk. sarsaç. |
1149 | titretici | uziletişim: Demir donatı taşıyan titreşim yaprağı ile bir elektromıknatıstan oluşan özişler elektromanyetik açkı. |
1150 | tomruk | metalbilim: Sonradan işleme, biçim verme ereğiyle büyük kalıplara dökülüp katılaştırılmış metal kütle. |
1151 | topaç | bk. düzdöner. |
1152 | topak | madencilik, metalbilim: Topaklama işlemi sonucunda elde edilen 1-1,5 cm çapında yuvarlak katı töz. |
1153 | topaklama | 1. genel uygulayım: Toz ya da parça durumundaki gereci kütle, yığın biçimine getirme. 2. madencilik, metalbilim: Tözleri küçük parçalara dönüştürerek uygulanan bir işleme hazırlama yöntemi. |
1154 | topaştırıcı | metalbilim: İçinde toplaklama işlemi yapılan aygıt. |
1155 | topaştırma | bk. topaklama. |
1156 | toplaç | 1. elektrik: Bir üreteçte, dalgalı akımdan elde edilen doğru akımın birikmesini sağlayan yalıtılmış iletken yaprakcıklardan kurulu düzen, 2. döşem: Küçük borulardan gelen ya da küçük borulara dağılacak akışkanın toplandığı ana boru. 3. otomobil: Hava benz |
1157 | toplak | metalbilim: Öğütülmüş ya da doğal olarak toz biçimindeki tözlerden ısıtma yoluyla oluşturulmuş iri töz parçası. |
1158 | toplaklama | metalbilim: Toz durumundaki tözleri ısıtarak topak biçimine getirme işlemi. |
1159 | toplaştırgaç | bk. toplayıcı. |
1160 | toplu ısı | bk. yığa. |
1161 | toprakbilim | Toprağın oluşumunu, türlerini, verimini konu alan, inceleyen bilim dalı. |
1162 | tortu | 1. fizik, kimya: İriölçekli ortamda çökmüş nesne. 2-metalbilim, işleyim: Bir sıvı çözelti ya da karışımda dibe çökmüş nesne. 3. yeryağı kimyası: Kimi ham yeryağında asıltı durumunda bulunan ve depolarda dibe çöken katı ya da yarı katı çamur. 4. şarapçılık |
1163 | tortubilim | yerbilim: Tortul kayaçların çökertilmesi ve kökenleriyle ilgili yasaları inceleyen bilim dalı. |
1164 | tortulama | bk. tortullaşma, ortullaştırma. |
1165 | tortullaşma, tortullaştırma | 1. fizik, kimya: Sıvı ortamda, çözünmeyen bir özdeğin çekim etkisiyle yavaş yavaş dağılarak dipte birikmesi. 2. yerbilim: Deniz, göl, akarsu, ya da karalarda katı, taş özdeklerin çökeltilmesi olayı. |
1166 | tozalama | genel uygulayım: Sıvı, eriyik, asıltı yağ, hava vb. tozayıcı ya da meme ile püskürtme işlemi. |
1167 | tozayıcı | genel uygulayım: Sıvı, eriyik ya da asıltıların özdecik biçiminde püskürtülmesini sağlayan araç. |
1168 | törpü | genel uygulayım: Tahta ya da ham döküm parçalarının yüzeylerini düzeltmek için kullanılan araç. |
1169 | töz | madencilik, metalbilim: 1. Öğelerin doğada katışık olarak bulunan kütlesi. 2. Ocaktan çıkarılan işlenmemiş ham maden. |
1170 | tunç | metalbilim: Bakır ve kalay alaşımlarının genel adı. |