| 451 | ilkeller | (Resim) Uyanış Çağının büyük ustalarından önce gelen 15. y.y. İtalyan sanatçılarına verilen ad. |
| 452 | ilkörnek | (Resim, Heykel, Mimarlık) Benzetisi çıkarılan özgün yapıt. |
| 453 | imaret | (Mimarlık) Yoksullara yiyecek dağıtmak üzere kurulmuş hayır evi. |
| 454 | imgeden resim | (Resim) Bir nesneye bakılmadan usdan yapılan resim. |
| 455 | ince sıva perdahı | Kaba sıva üzerine ince elenmiş kumla yapılan sıvanın düzlenmesi. |
| 456 | inceltici | (Resim) Yağlıboya resimde tüpten çıkan boyayı sulandırmak için kullanılan, terpentin içinde eritilmiş sakız ile biraz haşhaş ya da ketenyağı karışımı sıvı. |
| 457 | incikordon | (Süsleme) Mimarlıkta inci dizisine benzeyen kabartma süs. |
| 458 | inri | (Resim) Hıristiyan resimlerinde İsa'nın üzerine gerildiği haçın tepesine yazılan harfler. Lat. "Jesus Nazarenus Rex JudaeorunV'un kısaltılmışı. |
| 459 | ipekbaskı | (Resim) Bir baskı tekniği bu teknikle yapılmış resim. Kasnağa gerilmiş ince elek bezi üzerine basılması istenen resim çizilir. Basılmayacak yerler suda erimiyen bir boya ile iyice kapatılır. Kasnağın altına bir resim kâğıdı yerleştirilir. Sonra kasnağın içine konan lak boyası, kauçuk tarakla bir baştan öbür başa çekilerek alttaki kağıda geçirilir. |
| 460 | iskele | (Resim, Mimarlık) Yapılarda yüksek bölümlerin yapılması için kereste ya da demir çubuklarla kurulan çatma yapı iskelesi de denir. Örn. ayrık iskele, çıkma iskele, asma iskele, salıncak iskele. 2. Duvar ve tavanlara resim yapabilmek için kurulan iskele. |
| 461 | iskelet | (Heykel) 1. Heykel yapımında kilin içine konulan, tel ve demirden yapılmış, betiye uygun çatkı. |
| 462 | işlik | Sanatçının içinde çalıştığı yer. |
| 463 | iyon düzeni | (Mimarlık) Yunan tapınak mimarlığında kullanılmış bir sütun düzeni ve mimarlık üslûbu. Sütun başlıklarında sarmallı süs örgeleri, sütun altlarında ise Dor düzeninden ayrı olarak altlıklar bulunur. Sütun gövdesi yukarıdan aşağıya yivlidir. Bu düzende ayna ve üçüzyivler yoktur. Sütunlar dor düzenindekinden daha yüksek ve incedir. |
| 464 | izlenimcilik | (Resim, Heykel) 1865'de Fransa'da ortaya çıkan bir sanat akımı. Avrupa resminde ilk kez geleneksel resimden ayrılmayı başaran ve Uyanış Çağından bu yana izlenilen işlik resminin açık-koyu, bilimsel derinlik çizimi kurallarının sarsılmasına başlangıç olan sanat eğilimi. Doğadan alınan izlenimlerin prizma renkleri olan yedi renkle resim bezi üzerine aktarılması, resmin yapısal kuruluşuna önem vermeyiş, izlenimlerin çizgi düzeni ile değil işaretlerle, karalamalarla saptanması bu sanat akımının özelliklerindendir. |
| 465 | kaba perdah | (Mimarlık) Sıva üzerine yapılan ve mastar ile düzenlenen ilk perdah. |
| 466 | kabara | (Süsleme) Yan yana iki kemerin eğrileri arasına süs olarak konulan taştan ya da madenden yuvarlak örge. |
| 467 | kabartma | (Mimarlık) Kil, alçı, taş vb. işlenebilir gereçleri alçaklı yüksekli yüzeyler halinde biçimlendirerek yapılmış eser. |
| 468 | kabartma ızgarası | (Heykel) Birbirine paralel olarak duvara çakılmış çıtalardan kurulan çerçeve kabartma için kullanılacak kil, çerçeve üzerine yapıştırılarak işlenir. |
| 469 | kabayontu | (Heykel) Heykelin kabataslak biçimi. |
| 470 | kaburga | (Mimarlık) Tonozu taşıyan kemerler üzerinde çıkıntı yapan ve tonoz ağırlığını ayaklar üzerinden tabana ileten yuvarlak kesitli silmeler. a. bk. haçtonoz kaburgası. |
| 471 | kaçış noktası | (Resim) Oylumçizimde, kaçan çizilerin ufuk çizisi üzerinde birleştiği nokta. |
| 472 | kadmiyum kırmızısı | (Resim) Ateş kırmızısından biraz daha koyuca kırmızı. |
| 473 | kafes oyma | (Süsleme) Mermer ve tahta gibi çeşitli gereçlerin kafes biçiminde oyulmasıyle yapılan süsleme. |
| 474 | kakma | (Süsleme) Tahta, taş ya da maden plakları oyup, oyulan yerlere sedef, altın, gümüş, fildişi ağaç ya da maden gibi gereç parçalarını yerleştirerek yapılan süsleme. Daha çok döşeme eşyalarına uygulanan bir çeşit mozaik. |
| 475 | kalafatlamak | (Mimarlık) Tahta döşemelerin aralarını su geçirmeyecek biçimde macunla tıkamak macunlamak. a. bk. macun. |
| 476 | kalas | (Mimarlık) Kalınlığı en az 5 cm. olan tahta. |
| 477 | kale | (Mimarlık) Halk ile askerin düşman saldırısına karşı sığındıkları, kalın ve yüksek duvarlarla çevrili yapı. a. bk. kale bedeni, hisar, kale korkuluğu, mazgal, içkale, mazgal siperi. |
| 478 | kale bedeni | (Mimarlık) Kalelerin dışa bakan kalın ana duvarları. a. bk. kale, kale korkuluğu, hisar, içkale, mazgal. |
| 479 | kale korkuluğu | (Mimarlık) Kalelerde mazgal ve mazgal siperlerinin meydana getirdiği, dişli gibi girintili çıkıntılı dış duvarların üst bölümleri. |
| 480 | kalemkâr | (Resim) Eskiden, tavan ve duvarlara kabartma gibi görünen resimler yapan sanatçı. |