| 61 | artizlenimcilik | (Resim) İzlenimcilerden sonra doğayı yapısal bir kururuluş içine oturtmayı deneyen ve izlenimcilerin güneş renklerinin yanında kara ve beyaz renkleri de kullanan bir resim akımı. a. bk. izlenimcilik. |
| 62 | askıçelenk | (Süsleme) Yaprak, çiçek, meyve örgelerinden yapılan ve iki yanından asılı olarak gösterilen kabartma yapı süsü. |
| 63 | askıya almak | (Mimarlık) Alt bölümlerinin onarılması gereken bir yapının üst bölümlerini alttan ağaç ayaklarla yerinde tutturma işi. |
| 64 | asklepieion | (Mimarlık) Tıp tanrısı Asklepios adına yapılmış tapınak. |
| 65 | asma kandillik | (İçmimari) Camilerde kubbelerin kilit taşından ya da yerlerinden aşağı sarkıtılan zincir ve demir çubukların ucuna asılan, üzerine kandillerin takıldığı demirden, süslü askı. |
| 66 | asma kat | (Mimarlık) Bir yapıda iki kat arasında sıkıştırılmış, tavanı alçak olarak yapılan ara kat. |
| 67 | asmabahçe | (Mimarlık) Ayak ve kemerler üzerine kurulan teraslarda yapılmış bahçe. Tarihte Babil Asmabahçeleri gibi. a. bk. dünyanın yedi tansığı. |
| 68 | asmalık | (İçmimari) Boyaresim asmak için düz yüzey. |
| 69 | astar boyası | (Resim) Üzerine resim yapılacak bezin yağlıboyayı emmemesi için beze sürülen boya. Duvar üzerine resim yapılmadan önce sürülen boyaya da denir. |
| 70 | aşıboyası | (Resim) Demir oksidinden yapılan bir tür kırmızı boya. |
| 71 | aşıkyolu | (Süsleme) 1. Dik köşeli çizgilerin içe ve dışa bükülerek meydana getirdikleri geometrik kenar suyu, süsü. 2. Birbiri içine girip çıkan yuvarlak kıvrımların meydana getirdikleri süs, su. |
| 72 | aşk tanrısı | (Resim, Heykel) Yunanlıların Eros dedikleri tanrı. Resimlerde, taşmezarların üzerinde ve yapı yüzlerinde süs olarak kullanılan kanatlı çocuk betileri. |
| 73 | ateş tapınağı | (Mimarlık) Zerdüşt dininden olanların ateşe tapmak için kurdukları tapınak. |
| 74 | atmeydanı | (Mimarlık) Bizanslıların araba ve at koşuları için yaptıkları alan. |
| 75 | atnalı kemer | (Mimarlık) Sütunlar üzerine binen bölümü yarım çemberden büyük kemer. Arap mimarlığında görülen bir kemer biçimi. |
| 76 | atriyum | (Mimarlık) Eski Roma evlerinde etrafı odalarla çevrili, üstü açık, ortasında havuz bulunan avlu, içavlu, a. bk. avlu, içavlu. |
| 77 | avlu | (Mimarlık) Bir yapının ortasında, önünde ya da arkasında duvarlarla çevrili üstü açık alan, yer. Yapının ortasında bulunursa buna içavlu denir. a. bk. atriyum, revaklı avlu. |
| 78 | ayak | (Mimarlık) Kemer ve kubbe ağırlığının üzerine bindirildiği sütun ya da köşeli dayanaklar. Taş, ağaç ya da tuğladan yapılmış taşıyıcı ayak. |
| 79 | ayazma | (Mimarlık) Bizanslılarda, kentlerin kuşatılmaları sırasında su sıkıntısı çekmemek için yapılan, künklerle yeraltı kaynaklarına bağlanmış su depoları. |
| 80 | ayça | (Süsleme) Bayrak ve sancak direklerinin tepesindeki aylı yıldızlı, pirinçten yapılmış süs. a. bk. alem. |
| 81 | aydınlık | (Mimarlık) Bir yapının ortasına gelen oda ve diğer bölümlerin ışık alması için, damın ortasından zemine dek açılan ışık bacası. Işıklık da denir. |
| 82 | ayna | (Süsleme) Yunan tapınaklarında üçüz yivlerin aralarındaki kare biçimli, çoğu zaman kabartmalarla süslenmiş düz yüzeylere verilen ad. a. bk. üçüz yiv. |
| 83 | aynaduvar | (Mimarlık) Mimarlıkta çevresi silmeli düz yüzey. |
| 84 | aynalı tonoz | (Mimarlık) Manastır tonozunun üst bölümünü yatay bir yüzeyle keserek elde edilen tonoz biçimi. a. bk. manastır tonozu. |
| 85 | aynataşı | (Mimarlık) Çeşmelerde üzerine musluğun takıldığı taş. |
| 86 | ayrık temel | (Mimarlık) Bir yapı sağlam arazide ayaklar üzerine oturtulmak istendiğinde, her ayağın altına ayrı olarak dökülen beton döşek. |
| 87 | ayrıntı | (Resim, Heykel, Mimarlık) Resim, heykel ya da mimarlık yapıtlarında yer alan parçalardan her biri. Bir tablonun, heykelin ya da mimarlık yapıtının açıklanması için yalnız bir parçasını gösteren büyütülmüş resim, kitap resmi. |
| 88 | ayrıntılı çizim | Yapı ve döşeme eşyası yapımında temel olacak, ölçüdeki ayrıntılı çizimler. |
| 89 | baba | (Mimarlık) Mahya kirişini dikey olarak alttan tutan kalın, kare kesitli kerestelerden her biri. a. bk. çatı. |
| 90 | baca kaşı | (Mimarlık) Anadolu evlerindeki ocakların duvarındaki öne doğru çıkıntılı bölümünün üstündeki düzlük. Buraya ev kadını eli altında bulunmasını istediği lamba, tuzluk v.b. eşyaları koyar. |